Ngayong week na 'to, grabe lang yung pagkilos ng Lord sa buhay ko na ito na alam kong pinahiram Niya lang din naman sa'kin. Pero madami din naman na blessings in disguise ang dumating.
Sa totoo lang, ang bilis kong sumuko sa mga bagay-bagay. Konting aberya, ayoko na; konting hindi umayon, uurong na. Ang bilis ko kasi manghina lalo na sa simula ng lahat ng pagsubok na kinakaharap ko.
Pero ang pinakakinatakutan ko, yung panahon na kahit pagiging anak ko ng Panginoon, gusto ko na rin isuko. Sobrang nawawala ako sa sarili ko nun.
Ang buhay na 'to, hindi na naman kasi tungkol sa'yo. Hindi na yan tungkol sa kung ano ang gusto mo o ayaw mo, sa kung anong gusto ng mundong ito, kundi sa kung anong gusto ng Panginoon sa'yo.
Madaming nagsasabi, lalo na pag may problema na silang kinakaharap, na kung tunay nga na Panginoon Siya at makapangyarihan Siya, bakit hindi Niya tanggalin ang problema na kinakakarap niya.
Eh matanong lang kita, ano na lang kaya kung yung sarili mong anak (kung may anak ka na o kung wala, isipin mo na lang) yung ibibigay mo para lang maligtas yung kapitbahay mo na may kasalanan, gagawin mo ba?
Yan ang ginawa ng Lord sa atin. Binigay Niya ang sarili Niyang anak for the salvation of the world.
Mahirap ang ginawa ni Jesus noong panahon na nandito siya. At saka, kung mababasa mo lang ang buong Bible, kahit lahat ng prophets ng Panginoon, dumaan din sa pagsubok at kahit ang kanyang Anak na si Jesus. Eh tayo pa kayang mga ordinaryong tao, hindi dadaan? Aba'y swerte mo naman.
Ang sa'kin lang sana, pag may problema tayong kinakaharap, matuto tayong manalangin at magtiwala sa Kanya. At tandaan, hindi yan palaging parang magic o kaya instant noodles. Matuto ka lang maghintay sa tamang panahon na ibibigay Niya sayo. Kapit ka lang sa kanya.
Pray ka lang! Kapit ka at maniwala na 'yung panalangin mo sa Kanya, naririnig Niya. Kung hindi ka man Niya sinasagot sa paraan na nais mo, tandaan mo na nasa kanya ang Kaalaman ng sanlibutan at mas ALAM NIYA kung ano ang mas best sayo.
Never stop in praying.
Sa totoo lang, ang bilis kong sumuko sa mga bagay-bagay. Konting aberya, ayoko na; konting hindi umayon, uurong na. Ang bilis ko kasi manghina lalo na sa simula ng lahat ng pagsubok na kinakaharap ko.
Pero ang pinakakinatakutan ko, yung panahon na kahit pagiging anak ko ng Panginoon, gusto ko na rin isuko. Sobrang nawawala ako sa sarili ko nun.
Ang buhay na 'to, hindi na naman kasi tungkol sa'yo. Hindi na yan tungkol sa kung ano ang gusto mo o ayaw mo, sa kung anong gusto ng mundong ito, kundi sa kung anong gusto ng Panginoon sa'yo.
Madaming nagsasabi, lalo na pag may problema na silang kinakaharap, na kung tunay nga na Panginoon Siya at makapangyarihan Siya, bakit hindi Niya tanggalin ang problema na kinakakarap niya.
Eh matanong lang kita, ano na lang kaya kung yung sarili mong anak (kung may anak ka na o kung wala, isipin mo na lang) yung ibibigay mo para lang maligtas yung kapitbahay mo na may kasalanan, gagawin mo ba?
Yan ang ginawa ng Lord sa atin. Binigay Niya ang sarili Niyang anak for the salvation of the world.
Mahirap ang ginawa ni Jesus noong panahon na nandito siya. At saka, kung mababasa mo lang ang buong Bible, kahit lahat ng prophets ng Panginoon, dumaan din sa pagsubok at kahit ang kanyang Anak na si Jesus. Eh tayo pa kayang mga ordinaryong tao, hindi dadaan? Aba'y swerte mo naman.
Ang sa'kin lang sana, pag may problema tayong kinakaharap, matuto tayong manalangin at magtiwala sa Kanya. At tandaan, hindi yan palaging parang magic o kaya instant noodles. Matuto ka lang maghintay sa tamang panahon na ibibigay Niya sayo. Kapit ka lang sa kanya.
Pray ka lang! Kapit ka at maniwala na 'yung panalangin mo sa Kanya, naririnig Niya. Kung hindi ka man Niya sinasagot sa paraan na nais mo, tandaan mo na nasa kanya ang Kaalaman ng sanlibutan at mas ALAM NIYA kung ano ang mas best sayo.
Never stop in praying.
No comments:
Post a Comment